قالب پرشین بلاگ

لطفا از این غزل کمی آهسته بگذرید!! ***وشال و چتر وچکمه با خود بیاورید!

وقتی که برف دره ی این سطر را گرفت***احساس می کنید که انگار مرده اید

حالا که چراغ را که نوشتم برای خود ***در برف, چند چادر کوچک به پا کنید

در سطر بعد من به شما قول می دهم ***حداقل به کلبه ای آرام می رسید

حالا فقط اجازه دهید آخر غزل*** من از شما جدا شوم, گرچه بی امید

این سطر را, برای خودم گریه می کنم***غمگین تر از تصور یک قفل بی کلید

برفی که هی از اول این متن آمده است ***حالا تمام شعر من را می کند سفید

/*محمدسعید میرزایی*/

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: